Η επικοινωνία είναι μια δεξιότητα, κατά την οποία μοιραζόμαστε σκέψεις, συναισθήματα θέσεις ή/και απόψεις με τους συνομιλητές μας. Μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική, αλλά όταν ο τρόπος που προσπαθούμε να μεταδώσουμε το μήνυμα στον δέκτη δεν είναι λειτουργικός, τότε μπορεί να πέσουμε σε διάφορες “παγίδες”.

 

Είναι εκείνες οι στιγμές που μπορεί να είμαστε αγχωμένοι, προβληματισμένοι ή/και θυμωμένοι και η επικοινωνία δυσχεραίνεται. Οι 12 παγίδες είναι οι παρακάτω:

1) Διαταγή-καθοδήγηση,                                                             2) χαρακτηρισμοί – ταμπέλες,

3) προειδοποίηση-απειλή,                                                         4) ερμηνεία-ανάλυση,

5) ηθικολογία- κήρυγμα,                                                           6) έπαινος-επιδοκιμασία,

7) συμβουλή –λύση,                                                                   8) καθησυχασμός-παρηγοριά,

9) πειθώ με παράθεση γεγονότων,                                        10) ερωτήσεις-ανάκριση,

11) κριτική-κατηγορία,                                                            12) αλλαγή θέματος-απόσπαση προσοχής.

 

Κάποιες από τις παραπάνω είναι πιο ξεκάθαρες και όταν πέφτουμε σε αυτές, κατόπιν γίνεται εμφανές πώς επηρεάζουν τη σχέση μας με τους γύρω μας. Για παράδειγμα όταν δίνουμε διαταγές, κάνουμε κήρυγμα, χαρακτηρίζουμε και βάζουμε ταμπέλες ή ασκούμε κριτική στους γύρω μας, εκείνοι αμέσως μπαίνουν σε θέση άμυνας και είναι πολύ πιθανό να απαντήσουν με μια άμεση επίθεση.

 

Ορισμένες παγίδες όμως όταν τις διαβάζουμε, δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε πώς εμποδίζουν την επικοινωνία. Για παράδειγμα ο έπαινος & η επιδοκιμασία, ο καθησυχασμός & η παρηγοριά, αλλά και η πειθώ με παράθεση γεγονότων είναι τεχνικές που όταν χρησιμοποιούνται σωστά διευκολύνουν την επικοινωνία. Όταν όμως ο συνομιλητής μας δεν έχει ολοκληρώσει αυτό που θέλει να μοιραστεί και εμείς στην προσπάθειά μας να νιώσει καλύτερα προσπαθήσουμε να τον καθησυχάσουμε ή να του δώσουμε μια συμβουλή χωρίς να μας τη ζητήσει, τότε πετυχαίνουμε το αντίθετο αποτέλεσμα.

 

Όσο περισσότερο χρόνο δίνουμε όταν συζητάμε για να καταλάβουμε πριν απαντήσουμε και για να παρατηρήσουμε τον συνομιλητή μας, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες να εντοπίζουμε πιθανές παγίδες στις οποίες θα πέφταμε αν απαντούσαμε πολύ γρήγορα. Ακόμα όμως και αν βρεθούμε μπροστά σε αυτά τα εμπόδια και τα αναγνωρίσουμε σε δεύτερο χρόνο, είναι σημαντικό να επανέλθουμε και να το συζητήσουμε αναγνωρίζοντας και επαναδιατυπώνοντας τη θέση μας.

 

 

Κρητικού Μαρίνα
PhDc Συμβουλευτική Ψυχολογία
MSc  Ψυχολογία Υγείας
Συστημική-Οικογενειακή Ψυχοθεραπεύτρια

 

Πηγή φωτογραφίας:  https://www.ladylike.gr/