Γονεϊκός ρόλος: ο πιο κρίσιμος και συνάμα ο πιο ανταποδοτικός!
Ο πιο δύσκολος και πιο σημαντικός ρόλος στη ζωή μας είναι ο γονεϊκός. Είναι πολύ απαιτητικός καθώς είναι ο μόνος που λειτουργεί με βάση το 24/7 (24 ώρες την ημέρα, 7 ημέρες την εβδομάδα), αλλά παράλληλα είναι και ο πιο ανταποδοτικός. Η σχέση μας με τα παιδιά μας χτίζεται μέρα με τη μέρα με την καθημερινή επαφή.
Τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού είναι τα πιο καθοριστικά για την εξέλιξη της προσωπικότητας του. Η σχέση του παιδιού με τους γονείς του καθορίζει και επηρεάζει καταλυτικά το τι σχέσεις θα αναπτύξει ως παιδί με τους συνομηλίκους του και ως ενήλικας με τα άτομα του αντίθετου φύλου. Αν επενδύσουμε λοιπόν σε αυτόν τον ρόλο χωρίς να έχουμε την αγωνία και να πιέζουμε τα παιδιά να ανεξαρτητοποιηθούν πριν να είναι έτοιμα, τότε τα παιδιά μας θα εξελιχθούν σε ώριμους συναισθηματικά ενήλικες που θα αναγνωρίζουν τα συναισθήματα τους και θα μπορούν να δώσουν την αγάπη που έχουν εισπράξει από τους δικούς τους γονείς στα πολύ ευαίσθητα παιδικά τους χρόνια. Αντίθετα, αν στραφούμε προς την αντίθετη κατεύθυνση για να μην “κακομάθει” το παιδί, το αποτέλεσμα θα είναι ένας ενήλικας με πολλές ανασφάλειες, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αγχώδη συμπτωματολογία.
Η μία βασική διάσταση του γονεϊκού ρόλου, είναι η συναισθηματική στάση προς το παιδί. Η συναισθηματική στάση, κινείται στο δίπολο αποδοχή – απόρριψη. Η αποδοχή αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα για την ανάπτυξη ενός σωματικά και ψυχικά υγιούς ατόμου. Οι γονείς που αποδέχονται τα παιδιά τους, είναι φιλικοί και στοργικοί μαζί τους, δείχνουν την αγάπη τους προς το παιδί, το ενισχύουν και το επιδοκιμάζουν ψυχολογικά πολύ περισσότερο. Επιπλέον, κάνουν διάφορες δραστηριότητες μαζί και παίρνουν ευχαρίστηση από τη συντροφιά του, αλλά και δείχνουν κατανόηση για τα σφάλματα και τις δυσκολίες του παιδιού και τέλος, είναι συνήθως ήρεμοι, ήπιοι και μαλακοί στην καθημερινή τους συμπεριφορά. Αντίθετα, οι απορριπτικοί γονείς, δείχνουν λιγότερο τη στοργή τους, τα αμείβουν λιγότερο, κάνουν συχνή κριτική και μεγαλοποιούν τα λάθη των παιδιών, ενώ δείχνουν επιλεκτική προσοχή στα σφάλματα και τις ατέλειες τους. Στην καθημερινή τους συμπεριφορά, είναι συνήθως οξύθυμοι, βίαιοι και τραχείς. Η απόρριψη που βιώνει το παιδί, του προκαλεί ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση, έλλειψη εμπιστοσύνης και οδηγεί το παιδί να βιώνει ματαίωση, θυμό και φόβο.
Στην ψυχούλα του παιδιού μένουν βαθιά χαραγμένα αυτά τα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αν ήταν παιδί γονέων που το αποδέχονται άνευ όρων, τότε η πυρηνική οικογένεια που θα δημιουργήσει θα έχει βάση την αποδοχή και θα έχει διαλέξει τον/την σύντροφο του, όχι για να καλύψει το συναισθηματικό κενό των παιδικών του χρόνων, αλλά με βάση πιο ενήλικα και ώριμα κριτήρια!
Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος
Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
marina.kritikou@yahoo.com
Πηγή φωτογραφίας: anapnoes