Πόσο πολύ δύσκολο είναι η διαχείριση της απώλειας των αγαπημένων μας προσώπων,ειδικά όταν η ζωή δεν ήταν κ πολύ γενναιόδωρη μαζί τους! Όταν χάνεται η αξιοπρέπεια των αγαπημένων μας ανθρώπων μας πονάει τόσο πολύ που σκεφτόμαστε το θάνατο τους ως λύτρωση. Πρέπει όμως να τους “αφήσουμε” να φύγουν. Ο κύκλος ζωής του καθενός μας ολοκληρώνεται αργά ή γρήγορα και η αποδοχή αυτού του πράγματος είναι η πιο δύσκολη και η πιο επώδυνη διαδικασία.

Όταν στη ζωή ενός ατόμου έχουν βιωθεί πολλές και δύσκολες απώλειες, γίνεται για τους άλλους σκληρός και κυνικός. Νομίζουν ότι πλέον οι απώλειες δεν τον αγγίζουν και δε τον στενοχωρούν. Στην πραγματικότητα ο πόνος έχει παγώσει τόσο πολύ το άτομο αυτό, που το κάνει ανέκφραστο, χωρίς ούτε ένα δάκρυ να μπορεί να κατέβει. Τι είναι αυτό που μπορεί να τον βοηθήσει, δε μπορούν να το βρουν ούτε τα πιο κοντινά του πρόσωπα που αισθάνονται ανήμπορα. Του λένε να μιλάει, να εξωτερικεύει όλα όσα νιώθει, αλλά δε μπορεί να τα βάλει σε λέξεις, και προτιμάει να τα στοιβάξει πρόχειρα σε ένα σημείο του μυαλού του “χώνοντας τα κάτω από το χαλί” μήπως και τον πονάνε λιγότερο.

Όμως όσο λιγότερο σημασία τους δίνει και νομίζει ότι δεν τον αγγίζουν, τόσο αυτά παραμένουν μια ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί σταγόνα σταγόνα.  Μια πληγή που δεν τη βλέπει, αλλά λειτουργεί πολύ ύπουλα και όλο και εξαπλώνεται. Κάποια στιγμή η αποσύνδεση από τον πόνο είναι τόσο μεγάλη που νιώθει ότι δεν τον αγγίζει πια. Δεν τον αγγίζει γιατί αν αφεθεί να το νιώσει και να τον αγγίξει, θα καταλάβει πόσο πολύ τον πονάει και αυτό δεν μπορεί να το διαχειριστεί ακόμα και γι’ αυτό επιλέγει την αποσύνδεση. Αντιμετωπίζει τα πάντα τελείως κυνικά και μιλάει για τον περιβόητο “κύκλο της ζωής” και για το ότι “ό,τι ζει πεθαίνει”. Αναλώνεται σε φιλοσοφίες και “θεωρητικούρες” γιατί αν αφεθεί στο συναίσθημα θα είναι σαν να μπαίνει σε μια δίνει που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της.

Πώς θα βγει από εκεί δεν ξέρει, συνεπώς επιλέγει, συνειδητά ή ασυνείδητα την συναισθηματική απόσταση. Μηχανισμός άμυνας προστατευτικός μεν, που κρατάει όμως πολύ παγωμένα τα συναισθήματα. Συνεπώς ας μην κρίνουμε τους κυνικούς ανθρώπους γιατί ίσως είναι εκείνοι που πόνεσαν πολύ.

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
marina.kritikou@yahoo.com

Πηγή: http://www.loveletters.gr

Πηγή φωτογραφίας: Efi’s Secrets