Η θετική διαπαιδαγώγηση είναι μία από τις αρχές του attachment parenting και ουσιαστικά σχετίζεται με μια ήρεμη και θετική ανατροφή των παιδιών μας. Ένας από τους κύριους στόχους της είναι η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών μας, καθώς έρευνες έχουν δείξει ότι παιδιά με υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη έχουν καλύτερη ψυχική υγεία και καλύτερες επιδόσεις και σε ακαδημαϊκό, αλλά και σε επίπεδο κοινωνικών και διαπροσωπικών σχέσεων.

Συναισθηματική νοημοσύνη είναι η δεξιότητα της κατανόησης, της αξιολόγησης και της ρύθμισης των συναισθημάτων. Καθοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη αυτής της δεξιότητας στα παιδιά, είναι να μπορούν οι γονείς να αποδέχονται τα συναισθήματα των παιδιών τους. Τι σημαίνει όμως αποδέχομαι τα συναισθήματα του παιδιού μου; Πολλοί πέφτουν στην παγίδα και πιστεύουν ότι το να αποδεχτώ τα συναισθήματα του παιδιού μου σημαίνει αυτόματα και ότι αποδέχομαι κάθε πράξη που απορρέει από αυτά τα συναισθήματα και τελικά καταλήγω να μεγαλώνω ένα πραγματικά κακομαθημένο παιδί.

Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στα συναισθήματα. Τα συναισθήματα υπάρχουν μέσα μας, γεννιόμαστε με αυτά και απλά τα νιώθουμε. Το πιο σημαντικό από όλα είναι πώς τα επεξεργαζόμαστε και αυτό είναι ένα μεγάλο κομμάτι της συναισθηματικής νοημοσύνης, να βοηθήσουμε δηλαδή τα παιδιά να τα εξωτερικεύσουν με εποικοδομητικό και λειτουργικό γι’ αυτά τρόπο. Αναγνωρίζοντας και καθρεφτίζοντας το συναίσθημα των παιδιών μας, τα μαθαίνουμε ότι είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και όλοι οι άνθρωποι σε αντίστοιχες καταστάσεις μπορεί να νιώθαμε κάπως έτσι. Παράλληλα όμως στόχος μας είναι να προσπαθήσουν να καταλάβουν πώς συγκεκριμένες πράξεις που απορρέουν από αυτά τα συναισθήματα επηρεάζουν τους γύρω τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη από γονείς με γλυκύτητα, ηρεμία και ταυτόχρονα σταθερότητα στη συμπεριφορά.

Αφού έχουμε αναγνωρίσει και καθρεφτίσει τα συναισθήματα των παιδιών μας, μπορούμε να τα βοηθήσουμε να εκτονώσουν την ένταση τους με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με αυτό που τα ίδια τα παιδιά έχουν υιοθετήσει. Για παράδειγμα όταν αναγνωρίζουμε ότι το παιδί μας είναι θυμωμένο, μπορούμε να φωνάξουμε μαζί του δυνατά ή να χορέψουμε έναν έντονο χορό, να χοροπηδήσουμε ή να πάρουμε μαζί βαθιές αναπνοές. Το πιο σημαντικό είναι να βρούμε κάποιες τεχνικές που το βοηθούν να εκτονώνεται και να ηρεμεί. Έπειτα μπορούμε να ψάξουμε να βρούμε ποια ψυχική ανάγκη του παιδιού μας που δεν έχει αναγνωριστεί μπορεί να κρύβεται πίσω από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Η μη αναγνώριση και η μη αποδοχή των συναισθημάτων του παιδιού μας έχει ως αποτέλεσμα να το μπερδεύει περισσότερο και ίσως να κατηγορεί τον εαυτό του ότι κάτι κάνει το ίδιο λάθος για να νιώθει όπως νιώθει, έχοντας ως συνέπεια να ανοίγει ένας φαύλος κύκλος αρνητικών συμπεριφορών και αρνητικής αυτο-αντίληψης από το παιδί.

Εμείς όμως αναγνωρίζουμε και αποδεχόμαστε τα συναισθήματα μας χωρίς να τα λογοκρίνουμε; Αν όχι, πόσο εύκολο είναι να το κάνουμε για τα παιδιά μας;

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Συνεργάτης Attachment Parentig Hellas
marina.kritikou@yahoo.com

Πηγή: https://www.creativechild.com

Πηγή φωτογραφίας: InfoKids