Άνθρωποι στη ζωή μας έρχονται κατά καιρούς. Άλλοι έρχονται για να μείνουν, ενώ άλλοι έρχονται εντελώς περιστασιακά, περνάνε από τη ζωή μας και φεύγουν. Ποιους διαλέγουμε να κρατήσουμε και ποιους να απομακρύνουμε από τη ζωή μας; Είναι πολύ σημαντικό, αν δεν έχουμε ακόμα απομακρύνει άτομα που όχι μόνο δεν μας ταιριάζουν, αλλά μας επιβαρύνουν και μας κάνουν να νιώθουμε σαν να έχουμε αδειάσει κάθε φορά που τελειώνει μια συνάντηση μας μαζί τους, να το κάνουμε.

Αρκετοί είναι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν τους άλλους γύρω τους, συνειδητά ή ασυνείδητα, όπως χρησιμοποιούμε μια χωματερή. Στην χωματερή ουσιαστικά, πάνε τα φορτηγά, ξεφορτώνουν τα σκουπίδια τους και φεύγουν. Με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν και κάποιοι άνθρωποι όταν συναντούν άλλους, κάτι το οποίο δυστυχώς δεν γίνεται ξεκάθαρο και συνειδητό εξ αρχής.

Η αίσθηση που σου αφήνουν εκείνοι οι άνθρωποι μετά το πέρας της εκάστοτε συναναστροφής, είναι αυτή η αίσθηση του κενού και του αδειάσματος. Σαν να έχεις σκάψει 8 ώρες ασταμάτητα και να έχεις εξαντλήσει κάθε σωματική δύναμη, αλλά και ψυχικά δεν έχεις και πολλά κουράγια. Στην αρχή δεν το καταλαβαίνεις, αλλά όταν προς το τέλος της κουβέντας δεν έχεις καταφέρει να αρθρώσεις ούτε μία κουβέντα που να αφορά εσένα και τον δικό σου κόσμο, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι “μόλις έχει ξεφορτώσει το φορτηγό τα σκουπίδια του και ετοιμάζεται να φύγει”. Αν και το κατανοείς αυτό, δυσκολεύεσαι να βάλεις όρια στον εαυτό σου και να αποφασίσεις πότε και αν θα δεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά άγεσαι και φέρεσαι όπως τον/ην βολεύει.

Επειδή λοιπόν τα όρια τα βάζουμε στον εαυτό μας, εμείς είναι σημαντικό να πούμε το στοπ και να αποφασίσουμε αν δεν μπορούμε να ξεκόψουμε τελείως, πόσο συχνά θα βρισκόμαστε με αυτό το πρόσωπο. Είναι δύσκολο βέβαια, αρχικά να τους αναγνωρίσουμε όσους λειτουργούν έτσι και στη συνέχεια να βάλουμε ένα στοπ ή να περιορίσουμε τις επαφές μας. Όταν έχεις γαλουχηθεί στο να είναι όλοι ευχαριστημένοι, ενώ οι δικές σου ανάγκες δεν μετράνε καθόλου, θέλει πολλή ψυχική δύναμη, ώστε να καταφέρεις να διαφυλάξεις τον εαυτό σου από όλο αυτό το συναισθηματικό άδειασμα. Είναι όμως καιρός να γίνει και αυτό.

Για πόσο ακόμα θα συνεχίζεις να είσαι η “χωματερή” του ενός και του άλλου; Έχει έρθει η στιγμή να σπάσουν αυτοί οι φαύλοι κύκλοι που μας κρατούν δέσμιους σε καταστάσεις και ανθρώπους με τους οποίους  νιώθουμε εγκλωβισμένοι και καταπιεσμένοι.

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
marina.kritikou@yahoo.com

Πηγή φωτογραφίας:  Fanpage