Τη σημερινή εποχή τα ποσοστά των διαζευγμένων έχουν αυξηθεί σε σχέση με τα παντρεμένα ζευγάρια, καθώς οι συνθήκες έχουν διαφοροποιηθεί, ίσως δεν ξέρουμε να επενδύουμε στη σχέση ή ανεχόμαστε πολύ λιγότερα σε σχέση με το τι ανέχονταν τα ζευγάρια στο παρελθόν.

Ένα διαζύγιο πολλές φορές προκύπτει σε ένα μεταβατικό για την οικογένεια στάδιο, όπου και καλούνται οι σύζυγοι να αναλάβουν τον γονεϊκό ρόλο που πολλές φορές συνεπάγεται ευθύνες και άγχος. Όταν ο ένας από τους δύο δεν είναι έτοιμος να δεχτεί αυτή την αλλαγή από την ανεξαρτησία στην τροποποίηση του καθημερινού του προγράμματος με βάση τις ανάγκες του παιδιού, τότε έρχεται η ρήξη. Όποια όμως και αν είναι η αιτία ενός διαζυγίου (απιστία, δυσκολία στην επικοινωνία, διαφορετικές ανάγκες και θέλω κλπ), το παιδί βιώνει όλες τις αλλαγές σε μη λεκτικό επίπεδο πολύ πριν οι γονείς του αποφασίσουν να του μιλήσουν. Συνεπώς, όσο και αν προσπαθεί το ζευγάρι να δείχνει «προς τα έξω» ότι όλα πάνε καλά και να προσπαθεί να ξεγελάσει ακόμα και ο κάθε σύζυγος τον εαυτό του, το παιδί έχει τόσο ευαίσθητες «κεραίες» που έχουν εντοπίσει ήδη την αλλαγή στην ατμόσφαιρα.

Επίσης, πολλοί σύζυγοι μπαίνουν στο δίλλημα αν πρέπει να χωρίσουν ή αν πρέπει να μείνουν μαζί για «χάρη του παιδιού». Όταν τίθεται τέτοιο δίλλημα, αυτό που θα μας ξεμπλοκάρει και θα μας δώσει την απάντηση, είναι να αναρωτηθούμε πώς θα είναι το παιδί μας πιο ευτυχισμένο: σε ένα οικογενειακό κλίμα που θα επικρατεί «ψύχρα» και ένταση έστω και αν δεν είναι λεκτική ή σε ένα κλίμα όπου μπορεί να μη μένουν μαζί οι γονείς αλλά το κλίμα είναι ήρεμο και ήπιο και το παιδί να μεγαλώνει χωρίς εντάσεις;

Όταν τελικά η απόφαση για το διαζύγιο ληφθεί, είναι σημαντικό να κάνουμε ξεκάθαρη τη νέα τάξη πραγμάτων στο παιδί μας. Πιο συγκεκριμένα να μην μιλάμε με γενικότητες, αλλά να ονοματίζουμε την κατάσταση και να ορίζουμε τις νέες συνθήκες, ώστε να ξέρει και το παιδί τι να περιμένει. Έπειτα, ιδιαίτερα κομβικό είναι το να απενοχοποιήσουμε το παιδί μας από τυχόν ευθύνες που ασυνείδητα έχει αναλάβει ή που νιώθει ότι εκείνο είναι υπεύθυνο για τον χωρισμό των γονιών του.

Ο ενδεχόμενος θυμός και τα συναισθήματα απόρριψης που ίσως βιώνουν τα παιδιά έχουν σαν αποτέλεσμα να επηρεάζουν και άλλες πλευρές της ζωής τους, όπως την επίδοση τους στο σχολείο. Τα συναισθήματα αυτά επιτείνονται όταν οι γονείς επιτίθενται ή εξευτελίζουν ο ένας τον άλλον. Επιπλέον, σύγχυση και αβεβαιότητα βιώνουν τα παιδιά και πριν την ανακοίνωση του διαζυγίου όταν έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τη διαφορετική ατμόσφαιρα στην οικογένεια.

Από τι έχουν ανάγκη τα παιδιά; Αρχικά πρέπει να έχουν τη δυνατότητα ελεύθερης επικοινωνίας και με τους δύο γονείς. Να μπορούν δηλαδή να τηλεφωνούν ή να βλέπουν οποιονδήποτε από τους γονείς τους χωρίς τον φόβο του άλλου γονέα και χωρίς να αναγκάζονται να διαλέξουν. Επιπλέον, τα παιδιά θέλουν συνέπεια και σταθερότητα για να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά. Καλό θα είναι οι γονείς να έχουν παρόμοιους κανόνες όσο γίνεται, ως προς το μεγάλωμα του παιδιού και να εφαρμόζονται είτε το παιδί είναι στο ένα σπίτι είτε στο άλλο. Η συνεπής στάση εξασφαλίζει στα παιδιά ισορροπία και τα βοηθάει να προσαρμοστούν στην κατάσταση που δημιουργείται με το διαζύγιο. Τέλος, τα παιδιά πρέπει να ξέρουν ότι και οι δύο γονείς συμμετέχουν ακόμα στη ζωή τους. Οι γονείς δεν παίρνουν διαζύγιο από τα παιδιά τους. Τα παιδιά έχουν ανάγκη να συμμετέχουν και οι δύο γονείς ενεργά στη ζωή των παιδιών τους.

Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι επιπτώσεις του διαζυγίου σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να διαρκούν χρόνια. Το παιδί να μην έχει καταφέρει να εξωτερικεύσει και να διαχειριστεί τα δύσκολα και επώδυνα συναισθήματα του, με αποτέλεσμα η πληγή που άφησε το διαζύγιο να είναι νωπή ακόμα και για χρόνια μετά στο μυαλό του παιδιού.

 

Μαρίνα Κρητικού

Ψυχολόγος Υγείας/Οικογενειακή- Συστημική Σύμβουλος

Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas

Attached at the Heart Parent Educator

 

 

Πηγή: https://sizefxi.gr//www.schooltime.gr

Πηγή φωτογραφίας: Είμαι μαμά