Το πόσο σημαντικό είναι να έχεις στη ζωή σου άτομα με κοινό τρόπο σκέψης και κοινή φιλοσοφία ζωής είναι κάτι που το βιώνεις με το πέρασμα των χρόνων. Ωριμάζεις και καταλήγεις στο ότι δεν μπορείς, δεν θέλεις και δεν έχεις χρόνο πια να συμβιβάζεσαι σε οτιδήποτε είναι πιο μακριά από τα δικά σου στάνταρ και κριτήρια. Εξάλλου ποιος ο λόγος να συμβιβάζεσαι και να μένεις σε καταστάσεις και ανθρώπους που δεν έχουν κάτι να σου δώσουν;

Έπαψε πια να είναι βασικό για εσένα το να έχεις πολλά άτομα γύρω σου απλά για να λες ότι έχεις πολλούς γνωστούς. Γιατί γνωστοί κατέληξαν να είναι και όχι φίλοι που πραγματικά είναι εκεί για εσένα. Τώρα πια ύψιστης σημασίας είναι για εσένα να έχεις δίπλα σου άτομα που μοιράζεστε κοινές αξίες και κοινή κοσμοθεωρία. Φτάνει πια το να πρέπει να δικαιολογηθείς επειδή θηλάζεις το 3 ετών παιδί σου, επειδή δεν φωνάζεις καθόλου στα παιδιά, δεν τα βάζεις τιμωρία ή τα αφήνεις να παίρνουν εκείνα κάποιες πρωτοβουλίες και να δρουν πιο ανεξάρτητα. Φτάνει πια το να σε κοιτούν τα άτομα που είναι κοντά σου και τα θεωρείς φίλους σαν εξωγήινος όταν τους μιλάς για δεσμό με το παιδί, για τις ανάγκες του και πώς θα τις αποκωδικοποιήσουμε και το ότι δεν είναι χειριστικά αλλά κάτι προσπαθούν να μας πουν με τη συμπεριφορά τους.

Πολλοί γονείς δυστυχώς έχουν μείνει ακόμα στη νοοτροπία με την οποία τους μεγάλωσαν οι δικοί τους οι γονείς ή οι παππούδες τους και κοιτούν τους άλλους γονείς που εφαρμόζουν άλλες μεθόδους ανατροφής σαν να τους λυπούνται καθώς πιστεύουν ότι το παιδί τους, τους κάνει ό,τι θέλει. Το να ανταποκρίνεσαι όμως έγκαιρα και επαρκώς στις ανάγκες και όχι στις επιθυμίες του παιδιού σου, δεν το κάνει κακομαθημένο. Η μη ύπαρξη υγιών και λειτουργικών ορίων όμως είναι αυτή που θα μεγαλώσει χειριστικά παιδιά.

Πόσο πιο διαφορετικό είναι όταν κάνεις παρέα με γονείς που ασπάζονται την ίδια φιλοσοφία και μεγαλώνουν τα παιδιά τους με ενσυναίσθηση και αποδοχή. Ξέρεις αυτόματα πως ό,τι και αν γίνει μεταξύ των παιδιών, δεν θα ακουστούν φράσεις τύπου: “Πήγαινε στο δωμάτιο σου να σκεφτείς τι έκανες” “Αν δεν δώσεις αυτό το παιχνίδι στον φίλο σου δεν θα πας στο πάρτυ το Σάββατο” “Τα καλά παιδιά δεν θυμώνουν” κλπ. Αντίθετα και οι δύο πλευρές θα περιβάλλουν τα παιδιά με αγάπη και σεβασμό σε αυτό που εκφράζουν. Θα μιλήσουν με τέτοια “γλώσσα” που θα αγγίξουν τις ψυχές των παιδιών, θα συνδεθούν μαζί τους και θα τα ηρεμήσουν από την πλημμύρα των συναισθημάτων που τα έχει κατακλύσει.

Βρείτε αυτούς τους γονείς που μεγαλώνουν τα παιδιά τους με αυτό τον τρόπο και συνδεθείτε και εσείς μαζί τους. Θα νιώσετε διαφορετικά, πιο ήρεμα και τα πράγματα θα κυλούν πιο ομαλά. Ευτυχώς όλο και περισσότεροι γονείς ενημερώνονται και αλλάζουν τρόπο σκέψης και αντίληψης των πραγμάτων.

Κρητικού Μαρίνα
Ψυχολόγος Υγείας/ Συστημική-Οικογενειακή Σύμβουλος

Συνεργάτης Attachment Parenting Hellas
marina.kritikou@yahoo.com

Πηγή φωτογραφίας: Becoming Peculiar